عبدالحمید بن ابی العلاء می گفت: یکی از غلامان امام صادق علیه السّلام را در مکه دیدم. به سوی او رفتم تا جویای حال امام شوم که چشمم به خود امام افتاد که در مسجد الحرام در حال سجده بود. برخاستم و چند رکعت نماز خواندم. چون سجده ایشان طولانی شد از غلام پرسیدم: امام از کی به سجده رفته است؟ گفت: قبل از این که ما به این جا بیاییم. امام که سخن ما را شنید، سجده اش را تمام کرده و به من فرمود:
” ای ابامحمد! به خدا سوگند اگر ابلیس تمام عمر دنیا را برای خدا سجده کند، سودی به حال او نخواهد داشت؛ مگر این که آدم را سجده کند. همچنین این امت که بعد از پیامبر صل الله علی و آله وسلم امام بر حق و منصوب پیامبر را ترک کرده اند، هرچه عبادت و کار نیک کنند، خداوند از آنها نمیپذیرد، مگر اینکه امامت علی علیه السلام را بپذیرند. ای ابا محمد! خداوند پنج فریضه را بر امت محمد صل الله علی و آله وسلم واجب کرد: ۱- نماز ۲- زکات ۳- روزه ۴- حج ۵- ولایت و رهبری ما.
در مورد چهار فریضه اول در بعضی موارد رخصتی داد، ولی به خدا سوگند به احدی از مسلمانان در ترک ولایت ما هیچ رخصتی وجود ندارد.”(۱)
صل الله علیک یا جعفر بن محمد
بارها سینه سوزان مرا سوزاندند *** وقت و بی وقت دل و جان مرا سوزاندند
هر شب و نیمه شب آزار دلم میدادند *** در خفا قلب پریشان مرا سوزاندند
سر سجاده اهانت به نمازم کردند *** بر لبم آیه قرآن مرا سوزاندند
پا برهنه بِرُبودند مرا از حرمم *** حرمت پیری و عنوان مرا سوزاندند
ناسزا پیش دو چشمم که به مادر گفتند *** به خدا عزت جانان مرا سوزاندند
من به دنبال سر اَستَرشان ذکر به لب *** سوز ذکر لب عطشان مرا سوزاندند
از غم مادر خود بی سر و سامان شده ام *** که به کوچه سر و سامان مرا سوزاندند
گرچه دیدند که بر کرب و بلا میگریم *** باز هم دیده گریان مرا سوزاندند
به خدا بر جگرم زهر جفا مرحم بود *** گرچه از کینه دل و جان مرا سوزاندند
منبع:انعكاس
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
